نام مبارک آن حضرت، فاطمه (س) است و از براي ايشان القاب و
صفات متعددي همچون زهرا، صديقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضيه، مرضيه، نيز ذکر شده
است .
فاطمه، در لغت به معني بريده شده و جدا شده ميباشد و علت
اين نامگذاري بر طبق احاديثِ نبوي، آن است که: پيروانِ فاطمه (س) به سبب ایشان از آتش دوزخ بريده،
جدا شده و برکنارند .
زهرا به معناي درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (ع)
روايت شده است که: «چون دختر پيامبر(ص) در محرابش ميايستاد (مشغول عبادت ميشد)،
نورش براي اهلِ آسمان ميدرخشيد؛ همانطور که نورِ ستارگان براي اهل زمين ميدرخشد»
.
صدّيقه به معني کسي است که به جز راستي، چيزي از او صادر نمي
شود. طاهره به معناي پاک و پاکيزه است. مبارکه به معناي با
خير و برکت، بتول به معناي بريده و دور از ناپاکي، راضيه به معناي راضي به قضا و قَدَر
الهي و مرضيه يعني مورد رضايت الهی .
کنيههاي فاطمه (س) نيز عبارتند از ام الحسن، ام الحسین، ام
الائمه، ام ابيها و ...
ام ابیها به معناي مادرِ پدر ميباشد و رسول اکرم (ص) دخترش را با اين صفت ميستود؛ اين امر حکايت از آن دارد که فاطمه (س) همچون مادري براي رسول خدا (ص) بوده است.
ام ابیها به معناي مادرِ پدر ميباشد و رسول اکرم (ص) دخترش را با اين صفت ميستود؛ اين امر حکايت از آن دارد که فاطمه (س) همچون مادري براي رسول خدا (ص) بوده است.