امام باقر(ع) فرمود: علی(ع) و فاطمه زهرا(س) برای همدلی بیشتر در نظامِ خانواده به حضور رسول خدا(ص) رفتند تا رهنمودی بگیرند. رسول خدا(ص) حضرت فاطمه(س) را به کارهای درونِ خانه گماشت و کارهای بیرون را به علی(ع) واگذار کرد. بعد از این رهنمودِ شایسته، حضرت زهرا(س) با خوشحالی اظهار داشت: « جز خداوندِ متعال کسی نمی داند که از این تقسیمِ کار چقدر خوشحال شدم؛ زیرا رسول خدا(ص) مرا از انجامِ کارهایی که مربوط به مردان است، بازداشت.» حضرت زهرا(س) چنان به همسرِ گرامیِ خود علاقه مند بود و با آن حضرت همدلی داشت که بعد از وقایعِ تلخ ماجرای سقیفه و فدک که دلِ حضرت زهرا(س) را شکستند و به خانه اش حمله کردند، آنگاه که حضرت علی(ع) وارد منزل شد و فرمود: «فاطمه جان! ابوبکر و عُمر در پشت در اجازه ی ملاقات می خواهند؟ نظرت دراین باره چیست؟ حضرت با آن همه خونِ دلی که از آنان داشت با کـمالِ تواضـع فرمود: «[ علــی جـان!] خانه    خانه ی توست و من همسر تو هستم؛ هرآنچه می خواهی انجام بده.»